Hola chicos y chicas,
Blijft leuk dat men elkaar hier zo aanspreekt. Hier een 2e blog vanuit een speciale plek: 'El fin del Mundo' - Ushuaia in Tierra del Fuego (vuurland) in Argentinië. Ushuaia, oftewel, de meest
zuidelijkste stad op aarde waar vroeger gevangenen naar werden verbannen, bekend van het Beagle channel en vanuit hier begin je een trip naar Antartica. Oftewel, van nog geen week geleden een
miljoenenstad (vertrek Buenos Aires) naar oneindige vlaktes, dagenlange busreizen, onverharde wegen en minus tenminste 20 graden.
Maar eerste terug in de tijd, om de blogs een beetje logisch te houden. Dus: terug naar Buenos Aires en de eerste indrukken. Al snel in de eerste week van de taalcursus heb ik besloten om nog een
week er aan vast te plakken. Samen met het Duitse meisje die ook in mijn groep en hostel zat. Van een groep zijn we overgestapt naar individuele lessen (goedkoper en je leert meer specifiek wat je
zelf aangeeft). Om een lang verhaal kort te maken heeft de extra week zeker een hoop spaanse kennis opgeleverd, maar nog steeds voel ik me een hopeloze dwaas op spaans gebied. Ik begrijp zeker meer
dan voorheen, maar 'in het echt' gaat het zo enorm snel en als je wil vragen of je je aansluiting nog gaat halen na 5 uur vertraging met de bus heb je natuurlijk volkomen niks aan dat je jezelf kan
voorstellen, wat over je hobbies en familie kan vertellen of uitlegt wat je plannen voor het weekend zijn. Blijven oefenen, oefenen en hopen dat er iemand wat kan vertalen is dus vooral het motto.
Verder heb ik een leuke tijd gehad in Buenos Aires. Naast de les was er iedere dag genoeg tijd om wat te ondernemen. Van een rondleiding in Casa Rosada (Parlementsgebouw met het bekende Evita
balkon) tot verdwaald zijn in de Recolleta op zoek naar het graf van Evita. Dat laatste is overigens wel een hilarisch verhaal. Ik liep dapper zonder me te laten informeren die begraafplaats op en
na een half uur dwalen tussen de enorme graven had ik dat verdomde graf van Evita nog niet gevonden. Maar... Ook de weg naar de in-/uitgang was ik volkomen kwijt en liep ik waarschijnlijk alleen
maar rondjes. Als ik Pacman was had ongetwijfeld veel levels en punten gehaald. Maar, een uur verder en vloekend op de hitte, gebrek aan bordjes en m'n eigen actie heb ik het gevonden hoor! En het
was niet eens een spectaculair graf. Maar toch vlakbij de gehele familie Duarte geweest, een must-do in (don't cry for me) Argentina. Twee volle weken Buenos Aires waren voor mij meer dan genoeg.
Alles gezien en gedaan in de stad wat ik wilde en tenslotte kom ik op te reizen en dus kon ik niet wachten om écht op pad te gaan.
Eerste bestemming: Puerto Madryn in het noorden van Patagonië. In de winter de place to be om whales te spotten, maar helaas zit ik niet in het walvisseizoen. Dus voor mij bleven de sealions,
sea-elephants en pinguïns over. Ook Free Willy zou voorbij kunnen komen rond deze tijd, maar helaas liet hij zich niet zien. Wel heb ik al tientallen 'guanaca's' gezien, het broertje van de Lama.
Al dat wildlife heb ik voornamelijk gezien op een tour naar Peninsula Valdes. Maar de Guanaca's lopen hier eigenlijk overal langs de weg rond. Naast Peninsula Valdes heb ik vanuit Puerto Madryn ook
een ochtendje kunnen snorkelen met de sealions. Als een mummie verpakt in een enorm dik wetsuit (zee is koud, water komt vanuit Antartica) was het een half uur varen naar de plek waar een hele
kolonie sealions zat. Tijdens het snorkelen kon je echt spelen met de sealions, ze komen op je af, je kan ze 'knuffelen'/aanraken en zijn heel nieuwsgierig. Helaas was onze groep aardig groot
waardoor iedereen zich steeds op hetzelfde beest stortte en het vervolgens complete chaos werd. Resultaat: iedereen zwom over, op en tegen elkaar en een sealion die snel de benen (vinnen?) nam. Dus
rustig je kans afwachten op een klein afstandje was de beste tactiek en gaf een aantal mooie ervaringen. En dat voor mij als niet echte dierenvriend. Dapper he?
Puerto Madryn is verder ook een leuk stadje waar ook veel locals van hun vakantie genieten. Een lange boulevard, groot strand maar ook heel veel wind. In combinatie met het koude water dus niet
altijd geschikt voor hele stranddagen, maar als de wind wat stiller is wel goed uit te houden. Al met al dus een leuke tijd gehad in Puerto Madryn en ook de nodige mensen ontmoet. Wel heeft
iedereen zijn eigen plannen, dus een echte reismaat tot nu toe nog niet gevonden.
Vanuit Puerto Madryn besloot ik -ondanks de mega afstand- een bus te boeken naar Ushuaia, zoals eerder geschreven 'el fin del mundo'. Om er te komen is een busreis van zo'n 36 uur nodig inclusief
een overstap in Rio Gallagos, 3 bordercrossings tussen Argentinië en Chili en een Ferry. Een belevenis op zich dus om in Ushuaia te komen. Helaas kwam er bij die busreis ook nog 5uur vertraging bij
kijken waardoor ik eigenlijk de aansluiting in Rio Gallagos naar Ushuaia gemist had, maar gelukkig wachten de bussen hier gewoon op elkaar. Dat wist ik alleen niet, dus al met al een behoorlijk
(gestresst) avontuur die reis. Onderweg wel mn ogen uitgekeken; van eindeloze grasvlaktes verandert het landschap naar bergtoppen met sneeuw. Echt het gevoel van het einde van de wereld dus.
Ushuaia is verder een leuke stad, maar ook een toeristische trekpleister voor de rijkere reizigers. Dure hotels, winkels en bussen met chinezen en amerikanen. In de winter kan je hier skieën, maar
nu ligt er nog lang niet genoeg sneeuw. Flink koud kan het hier wel zijn en het voornamelijk de trekkings in de omgeving zijn nu populair. Zo ben ik gister met een groepje fransen de hele dag in
het National Parc Tierra del Fuego gaan wandelen. Super gaaf en deed me veel denken aan Nieuw Zeeland. Langs verlate baaien, door wilde bossen en prachtige meren. Het weer verandert hier continu,
dus zo loop je in de zon en nog geen 5 minuten later regent het weer. Vanmiddag ga ik met hetzelfde groepje maar een gletsjer lopen en de dag erna volgt een trek naar een meer (Laguna Esmeralda) in
de omgeving. Ondanks mijn weerstand tegen het meezeulen van die enorme gevaartes van wandelschoenen heb ik ze hier wel echt nodig. Langzamerhand veranderd mijn verhouding naar die dingen naar haat
naar een soort van liefde ;).
Verder ben ik er niet onderuit gekomen om toch wat meer te gaan plannen om te voorkomen dat ik straks 6 maanden in Argentinië zit. Op de bonnefooi reizen is toch te vaak in mijn nadeel gebleken
aangezien bussen of hostels vaak vol zitten met als gevolg dat je moet wachten of uitwijken naar dure alternatieven. Dus vanaf vrijdag vlieg ik naar El Calefate en vanuit daar reis ik verder naar
Puerto Natales (Torres del Paine National Parc), Perito Moreno Glacier en El Chalten. Allemaal nog in het zuiden van Patagonië in Chili en Argentinie. De geïnteresseerden moeten maar even googelen
voor wat indrukken (pas op: ze zijn heel mooi ;)).
Zoals ik al zei heb ik nog geen echte reismaat gevonden, maar aan gezelschap geen gebrek. In ieder hostel of onderweg zijn genoeg leuke mensen van over de hele wereld en iedereen staat open voor
een gesprek of om samen dingen te ondernemen. Van koken tot activiteiten of simpelweg een spotgoedkoop Argentijns wijntje te drinken.
Samengevat, alles gaat hier prima en time flies! Al bijna een maand onderweg. De reacties op mn vorige blog zijn erg leuk om te krijgen, dus ik blijf mijn best doen om het up to date te houden!
Liefs, Leonie
